Hij is doorgewinterd op het concertpodium. Hij wordt door velen betiteld als de meest muzikale pianist van deze tijd. Hij heeft een fabuleuze techniek. Hij kan zachter spelen dan de stilte. En hij zet de pianokruk hoog ten opzichte van de piano. Grigory Sokolov.
Het concert in Essen was van zeldzame kwaliteit. De sonate C-Moll van Schubert getuigde van een Sokolov die in staat is om in de huid van de componist te kruipen. Bij zijn soms vederlichte aanslag vraag je je af of hij de toetsen wel aanslaat. Het is allemaal helder en transparant. Fantastische articulatie, fantastische techniek. Luister maar eens naar Prélude en Nocturne voor de linkerhand (opus 9) van Skrjabin. En wat te denken van Sokolovs' bas....! Cantabile, fortissimo, een wondere wereld van klankkleur. Woorden schieten tekort.
Het concert werd bekroond met een aanhoudend daverend applaus. Vasthoudend aan de piano buigt Sokolov beleefd voor het applaus. Hij beloont het publiek met maar liefst zes (!) toegiften, waaronder een etude van Chopin. Toegiften zijn technisch gezien nog wel eens van wat mindere kwaliteit. Bij Sokolov is daar geen sprake van.
Helemaal geen kritiek op Sokolov? Ja, toch wel. Van een pianist op zo'n hoog niveau had ik nog wel zes toegiften willen horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten